Ze komt uit de stille Kempen, het landelijke Grobbendonk. Maar stil blijft het allerminst wanneer je haar ontmoet. Sanne Heyns is een opgewekte spraakwaterval en dat komt haar goed van pas voor haar nieuwe job bij Dallas. Dat haar zinnen vrolijk ‘dartelen’ is evenmin een toeval, want al sinds haar kindertijd is dansen één van haar favoriete bezigheden.
Dames, juffrouwen, heren: hier is ze.
Je gelooft het nooit, maar ze is stellig: als kind was ze stil en verlegen. In de Kempen van haar kindertijd waren veel velden en bossen, maar was er niet zoveel te beleven. En voor een kind van het post-Dutrouxtijdperk was op straat spelen taboe. “Gelukkig hadden we een gigantische tuin. Dankzij mijn creatieve papa kon ik boekjes lezen in onze eigen boomhut.”
Ook studeren deed ze graag. En met succes: ze was de eerste van de klas. In het middelbaar deed ze eerst twee jaar Latijn, daarna humane wetenschappen. Het was tijdens dat middelbaar dat ze deelnam aan jeugdparlementen. En dat dééd wat met haar.
Ze vond er haar stem. Ook het plan om ooit aan politiek te gaan doen, en dan liefst Europees, begon toen te kiemen.
Sanne Heyns: “De meeste Europese politici hebben rechten gedaan, dacht ik. Dus wou ik dat ook. Keigraag. Maar van deelnemen aan workshops en presentaties geven zoals ik het me had voorgesteld, kwam weinig in huis aan de UA. Het was vooral veel ‘van buiten’ blokken. Eerlijk gezegd waren rechtenstudenten niet echt ‘mijn type mensen’. Nogal omhooggevallen, terwijl ik uit een nuchtere familie kom, voetjes op de grond. Dankzij een vriendin op kot durfde ik te veranderen: naar taal- en letterkunde, Nederlands en Brits Engels. Daar voelde ik me wél goed.”
Waren er al vroeg symptomen dat je later in de reclame zou terechtkomen?
“Ik voelde in elk geval veel voor een geëngageerde vorm van politiek. En politiek is toch ook een vorm van reclame, niet? (lacht) Mijn liefde ligt bij het communicatieve. Veel praten, discussiëren, samenwerken in teams. Ik voelde al snel dat ik me ook thuis zou voelen op een marketingafdeling, bijvoorbeeld.”
Eerste jobs
Haar eerste job vond ze bij een specialist in artwork en prepress van verpakkingen voor FMCG, De Schutter Neroc (DSN). Na haar interim (die nogal administratief bleek te zijn) mocht ze terugkomen om intern te solliciteren binnen de groep. Het begin van een boeiende baan die vijf jaar zou duren: ze realiseerde er vooral folders en catalogi.
“Heel leuk waren de foodshoots in de inhouse fotostudio. Op een bepaald moment besefte ik wel dat ik door die job geen digitale ervaring opdeed. Een ervaring die onmisbaar is tegenwoordig. Dus ging ik als account executive bij een agency werken: Bubka. En daarna belandde ik bij Dallas, als accountmanager. Ondanks, of nee, dankzij corona.”
Hoe kijk je aan tegen reclame?
“Zelf ben ik keivatbaar voor goeie reclame, mooie verpakkingen, verhalen die kloppen, een persoonlijkheid of identiteit waaraan ik me kan spiegelen. Ook voor Instagram influencers, jawel. Ik zoek veel reviews op voor restaurants, vakantie, interieurspullen, … Want ik ben keikritisch. Wellicht een tegengewicht voor het feit dat ik zo vatbaar ben voor reclame (lacht).”
Welke campagne of spot is je bijgebleven?
“Dat is genant: ik ben zot van Britse spots voor supermarkten rond Kerstmis, zoals bv. van John Lewis. Dit jaar zie je de impact van corona op de spot. Laat maar die van 2019 zien!”
Ook de spot met wereldberoemde auto’s voor Walmart staat in mijn geheugen gegrift, voor altijd.”
Hoe leerde je Dallas kennen?
“Ik kende Dallas al van naam. Toen ik een test deed bij Senses zeiden ze dat ik heel goed bij Dallas zou passen. En dat bleek uit de gesprekken met Annelies en Dirk: het klikte snel. Ik begon in een periode dat de meesten op kantoor kwamen werken op maandag en vrijdag. Alle collega’s waren super verwelkomend. Optimistisch, dat ligt me goed. En super behulpzaam.”
Hoe zie je jouw bijdrage tot het geheel?
“Als accountmanager wil ik het team motiveren en enthousiast houden, zelfs als het 300 keer anders moet. Dat doe ik graag met een moppeke. Daarnaast ben ik de bewaker, het gezicht van de klant, degene die erop toeziet dat iedereen er graag op werkt. Ik zit zo in mekaar. Klanten merken al snel dat ik oprecht interesse heb in hun product. En dat ik hun feedback effectief meeneem naar het team. Een middenweg zoeken, een consensus vinden, dat doe ik graag.”
“Ik neem heel weinig persoonlijk. Dat helpt ook bij deze job.”
Waar kijk je vooral naar uit?
“Coronavrij leven! Verder werken en me verder inwerken. Toffe dingen doen met collega’s. Daarover heb ik al verhalen gehoord, van teambuildings en zo, maar corona steekt daar voorlopig nog een stokje voor.”
Is er nog leven na de job?
“Als ik niet te laat blijf werken, lees ik een boek. Bijvoorbeeld? ‘Daisy Jones and The Six’, het verhaal achter Stevie Nicks en Fleetwood Mac. Daarnaast ben ik graag bezig met interieur, kringwinkels, rommelmarktjes afschuimen, je kent dat. Thuis heb ik ook heel veel planten. Eén keer per week ga ik jazzdansen.
En ik organiseer loopwedstrijden. Daar ben ik bijna toevallig ingerold. Ken je Linker oevert? We organiseren een halve Marathon in oktober en de Nieuwjaarsrun (of 3-koningenrun) in januari. Alleen zelf meelopen doe ik niet. Last but not least hou ik van koken en eten.”
Wat is jouw alltime nr. 1 hit?
Dat zijn eigenlijk twee elpees, ‘Graceland’ van Paul Simon en ‘Rumours’ van Fleetwood Mac. Moet ik nu echt kiezen?